چلغوز، مزیت آجیل را دارد:چلغوز، دانه‌ای پرچرب و سرشار از اسیدهای آمینه ضروری و اسیدهای چرب غیراشباع مفید است. روغن آن همچون روغن زیتون از افزایش كلسترول بد خون جلوگیری كرده و سرخرگ‌ها را از آسیب حفظ می‌كند و از حملات قلبی می‌كاهد.به دلیل كمك به كاهش تری‌گلیسیرید خون یار مهربان كبد است و به جهت فیبر و چربی بالا كور‌كننده خوب اشتهاست. پتاسیم و منگنز آن به تعادل فشار خون كمك كرده و منیزیم این دانه از بی‌خوابی‌های شبانه می‌كاهد و دردهای عضلانی، خستگی مفرط،…
دانه‌ای قهوه‌ای رنگ كه وقتی آن را در پوسته چوبی‌اش می‌بینی به یاد هسته خرما می‌افتید. این دانه را وقتی بو می‌دهند با صوت خاصی سر باز می‌كند و دانه چلغوز از آن خارج می‌شود. در واقع چلغوز، میوه نوعی صنوبر بزرگ (Pinus gerardiana) با برگ‌های سوزنی كوتاه و ضخیم بوده كه بومی پاكستان، افغانستان و شمال شرق ایران از جمله شیروان است.
در قدیم شیرازی‌ها و اراكی‌ها چلغوزخور قهاری بودند، اما امروزه در شمال بخصوص گیلان و در سراسر مشهد مصرف آن متداول شده است؛ اما پرسش اینجاست چلغوز چه مزیت تغذیه‌ای یا درمانی دارد كه با توجه به قیمت گران آن مردمان برخی شهرها و استان‌های كشورمان به مصرف آن روی آورده‌اند؟
لطفا صبر کنید ...
